ஜாய்ஸ் ஆஃப் டாய்ஸ்.

இன்று உற்சாகமான மன நிலையில் கணினிக்கு உயிர் கொடுத்து எழுத உட்கார்கையில் குடி பற்றி வந்த மெயில் ஒன்று என்னை மிரட்டிவிட்டது.அப்புறம் ஆசுவாசித்து மெயில் பக்கம் போகையில் பெங்களூர் ஊஞ்சல் வீட்டு விஜயனின் பின் ஊட்டம் வந்திருந்தது. முதலில் மெயில் பக்கம் போகாமல் பிளாக் பக்கம் போயிருக்கலாம் என்று தோன்றியது.

தினம் எத்தனை புனர்ஜன்மம் எடுக்குமோ இந்த ஜென்மம்.பெங்களூரில் விஜயன் அவர்களை சந்தித்த காலத்தில் சிலபல புத்தகங்கள் குறுந்தகடுகளைப் பெற்றும் உரையாடல் மூலமும் அறிவை விஸ்தரித்திருக்கலாம் என்று இப்போது தோன்றுகிறது.கடந்து வந்தபின் கழிவிரக்கம் கொள்வது சிந்தனைப் பண்புகளில் ஒன்று. விஜயன், ஸ்ரீதரின் புனர் ஜன்மம் பார்த்துவிட்டு அதன் வசனங்கள் பற்றி பேசலாமே என்கிறார். இனி பழைய படங்களுக்கு தியேட்டர் கிடைக்குமா எனத் தெரியவில்லை. குறுந்தகடு கிடைத்தால் பார்த்துவிட வேண்டியதுதான்.

இன்று உண்மையில் எழுதப்போந்தது... வாழும் வத்தலக்குண்டுக்கு அருகிலுள்ள கோட்டைப்பட்டி காமாட்சி புரத்தில் திருவிழா சென்றது பற்றி.மகளுக்கு பொம்மை வாங்கிக்கொடுக்கும் இன்பத்தை அனுபவித்தேன்.அது எத்தகைய இன்பம் என்பதை பொருளாதாரத்தில் குறைந்த பெற்றோர் அறிவர். ஆனாலும் இன்பத்திலும் குறைச்சல் இல்லைதான். சின்ன வயதில் வாங்காது விட்ட அத்தனை பொம்மைகளும் நினைவுக்கு வந்தன எனக்கு.ஒரு பொம்மையேனும் குழந்தை வயதில் நான் வாங்கியதில்லை.
அப்போதே சுதந்திரமாக என்னை வளரவிட்டுவிட்டார் அப்பா.

இரண்டு பனை உயரத்துக்கு விசிறப்பட்டு அந்த வானத்தில் இருந்து வட்டங்கறங்கி ஒளியுடன் இரவில் இறங்கும் பொருள் இப்போதும் என்னை குழந்தையாக்குகிறது.நாங்கள் அதை வாங்கினோம். குழந்தைகள் உண்மையில் அதை வாங்குவது அதை வானத்தில் பறக்கடிக்கிற விற்பனையாளனின் திறமைக்காகவே அன்றி அந்தப் பொருளுக்காக அல்ல என்பதை அதை வாங்கிய கணத்தில் தெரிந்துகொண்டேன். இரண்டு முறை அதைநான் மகளுக்குக் கற்றுத்தர எத்தனித்ததில் அந்த ஒளி அம்பின் எதோ ஒரு பகுதிபட்டு இடது கையின் பாம்புவிரலின் நகம் பிறைநெளிவில் தசையைத் தொடும் பகுதியில் அடிபட்டு ரத்தம் கசிகிறது. ’சீக்கிரம் ஆறும் காயம் கேட்டேன்’ என்கிற வைரமுத்துவின் மகத்தான இனிய ஆசை மனதில் ஒலிக்கிறது.

தேர்க்கடைவீதி சுற்றி முடிக்கையில் நான் கண்டுபிடித்தது வேறு. கோயிலை நோக்கிச் செல்லும் பாதையில் விரிக்கப்பட்ட கடைகளில் விலைகள் அதிகமாக இருக்கின்றன.