போன வாரத்தில் பிராஞ்சியேட்டன் ( பிரான்சிஸ் சேட்டன்) என்கிற மலையாளத் திரைப்படம் பார்த்தேன். பார்த்தவுடன் சிரிப்பு வராமல் காட்சிகள் கடந்துபோனபின் சிரிப்பு வருவது இந்தப் படத்தின் சிறப்பு.
தொழிலதிபரும் அரிசிக்கடை அதிபருமான மம்முட்டியை ஊரார் விளிப்பது அரி(சி)ப் பிராஞ்சி என்றுதான்.
இந்த அவப்பேரைப் போக்கிக்கொள்ள சங்கத்தில் பிரசிடெண்டாகப் போட்டியிடுவது பத்மஸ்ரீ பட்டத்துக்கு முயற்சிப்பது என பலவேலைகள் செய்து கை நஷ்டப்படுகிறார். கடைசியில் பத்ம ஸ்ரீ என்ற பெயரை உடைய ப்ரியா மணி அவர் வாழ்வில் இடறுவதால் சுபத்தை நோக்கித் திரைக்கதை செல்கிறது.
பொருட்செலவு குறைவாகவே பிடிக்கும் இந்தப் படத்தை தமிழில் சத்ய ராஜ் முயன்றால் எப்படி இருக்கும் என யோசித்தபோது இன்னும் சுவாரசியமாக இருந்தது.
தொழிலதிபரும் அரிசிக்கடை அதிபருமான மம்முட்டியை ஊரார் விளிப்பது அரி(சி)ப் பிராஞ்சி என்றுதான்.
இந்த அவப்பேரைப் போக்கிக்கொள்ள சங்கத்தில் பிரசிடெண்டாகப் போட்டியிடுவது பத்மஸ்ரீ பட்டத்துக்கு முயற்சிப்பது என பலவேலைகள் செய்து கை நஷ்டப்படுகிறார். கடைசியில் பத்ம ஸ்ரீ என்ற பெயரை உடைய ப்ரியா மணி அவர் வாழ்வில் இடறுவதால் சுபத்தை நோக்கித் திரைக்கதை செல்கிறது.
பொருட்செலவு குறைவாகவே பிடிக்கும் இந்தப் படத்தை தமிழில் சத்ய ராஜ் முயன்றால் எப்படி இருக்கும் என யோசித்தபோது இன்னும் சுவாரசியமாக இருந்தது.