அனவரதமும் எழில்வரம்...(3)

அரக்கோணம் உள்க்காவல் நிலையத்திலிருந்து வெளி வந்தபோது நேரம் மத்தியானத்தைத் தாண்டியிருந்தது.அந்த வழித்தடத்தில் ஒசூருக்கே ரயில் இருந்ததோ என்னவோ அது புத்தியில் படவில்லை.வெளிவந்து பேருந்து நிலையம் போய் அங்கிருந்து ஊர் ஊராகச் சுற்றி-திருப்பத்தூர் எல்லாம் போயிருப்பேன் என நினைக்கிறேன் - மாலை இரவிற் கலக்கும் மங்கல் நேரத்தில் ஒசூரில் நிகழ்ச்சி நடக்கும் இடத்துக்குப்போனேன்.

மகிழ்ச்சி கரமான சம்பவமாக இருந்தது. எழில்வரதன் அவரது எந்த புத்தக விழாவாக இருந்தாலும் குடும்ப சமேதராக காட்சியளிப்பார்.பொதுவாக இது தமிழ்ச் சூழலில் இல்லாத பண்பு.விழா முடிந்து பெங்களூர் வீட்டுக்குப் போய் சங்கிலி இழுத்த கதையை திறமையாக மறைத்தேன். குடும்பத்தில் நான் நீண்ட காலம் மறைத்த ஒரே சம்பவம் இதுதான்.எனது ரகசியங்களின் ஆயுட்காலம் வானவில் நேரத்தை விடவும் ஆயுட்குறைவு பட்டவை.

திங்கட்கிழமை சொன்னபடிக்கே அரக்கோணம் வந்தேன். மாலை நாலு மணிக்கு மேல் நீதி மன்றத்துக்கு கூட்டிப்போனார்கள்.என்னைப் போலவே துச்ச வழக்குக்காரர்கள் பத்துக்கும் மேல் இருந்தார்கள். பராசக்தி கணேசன் மாதிரி தனிக்கூண்டு ஏறி முழங்க அவசியமில்லாமல் இருந்தது. தரிசனத்துக்குச் சவுக்குக் கட்டிய மாதிரி வரிசையாக சூத்தைத் தேய்த்துக்கொண்டே போய் நீதிபதியின் பார்வைக்கு நிற்கவேண்டியதுதான்.மளமளவென விசாரித்து சட்சட்டென தீர்ப்பு சொன்னார் நீதிபதி.அவர் எழுத்தாளர் ஜெயமோகனைப் போலவே எனக்கு அலாதியான உணர்வு நிலைகளை உண்டுபண்ணிவிட்டது.

எனது முறை வந்த போது குற்றச்சாட்டு உண்மையா என்றார். விஜயகாந்த் சொல்லியிருந்தபடி ஆம் என ஒப்புக்கொண்டேன்.
’அபராதம் போட்டுடலாமா?’
‘பாத்து சொல்லுங்கய்யா ஏழை எழுத்தாளன்’ - எழுத்து பற்றி அவ இடங்களில் பிரஸ்தாபிக்க நேரும் போதெல்லாம் எனக்கு டணால் தங்கவேலுவின் நினைவு வரும்(கல்யாணப்பரிசு - எழுத்தாளர் பைரவன்)
‘ஒரு ஆயிரம் ரூபா?’
‘ஐயா! மாசக் கடைசி. பாத்து சொல்லுங்கய்யா!’
நீதிபதி புருவத்தை உயர்த்தி என்னைப் பார்த்தார்.
‘இன்னும் தேதி பத்து கூட ஆகலியேய்யா?’
நான் குரலில் இயன்ற அளவு பவ்யத்தைத் தரித்துக்கொண்டேன்.
‘இப்பவெல்லாம் ஒன்னாந்தேதியே மாசக் கடைசி ஆயிருதுங்கய்யா...’
அவர் புன்னகைத்துவிட்டு அபராதித்தார்.’ஐநூறு ரூபாய். இனிமேல் இந்த மாதிரி சங்கிலி பிடிச்சு இழுக்கற வேலையெல்லாம் வெச்சுக்கக்கூடாது . புரியுதா?’
‘சரிங்க..’
காசு கட்டிக் காகிதம் வாங்கிக்கொண்டு மறுபடி காவல் நிலையத்தில் கைப்பற்றி வைத்திருந்த எனது டிரைவிங் லைசென்ஸ் உள்ளிட்டவைகளை வாங்கிக்கொண்டு சென்னைக்கு ரயிலேறினேன்.

பிற்பாடு அன் ரிசர்வ்டு ஏறுகிற நிலை வந்தால் கைலியை விரித்து உட்கார்ந்துகொள்வது என்ற காத்திரமான முடிவை எடுத்தேன். இதை நான் ஏன் சொல்கிறேன் என்றால், ரயில்கள் கடந்து போனபின் தண்டவாளங்கள் வெப்பமாக இருக்கின்றன.