இரும்புக்கோட்டை முக்கா டவுசர்

நேற்று மத்தியானம் பேருந்து நிலையத்துக்கு முந்தின நிறுத்தத்தில் பேருந்து இறங்கிவிடுகிற போக்கின் அடிப்படையில் ஒட்டன் சத்திரத்தில் பேருந்து இறங்கியபோது.கார்த்திக் தியேட்டரில் அது மத்தியானக் காட்சி தொடங்கி ஓடுகிற நேரமாக இருந்தது.டிக்கெட் கவுன்ட்டரின் வால் முனையில் ஒரே ஒரு நபர் நின்றுகொண்டிருந்த நேரம் 2.45. படம் தொடங்கும் நேரம் 2.15 என பக்கவாட்டில் ஒரு பலகையில் கண்டிருந்ததால் ஏங்க படம் போட்டு அரை மணி நேரம் ஆச்சா? என வினவ அவர் 2.40க்குத்தான் படம் தொடங்கிற்று என்றார்.

என்னா ஆனாலும் சரி என்று டிக்கெட் எடுக்கப்போனால் அவரே சீட்டுக் கொடுக்கும் கூண்டினுள்ளும் வந்து நின்றார். 40 ரூபாய் டிக்கெட்டுக்கு இரண்டாம் மாடிக்கு சீட் எடுத்து மிச்சமுள்ள மொத்தப்படமும் ஒற்றை ஆளாக உட்கார்ந்து பார்த்தேன்.நூறுக்கும் மேற்பட்ட நாற்காலிகளுக்கு ஒரு ஆள் என்பது கொஞ்சம் கஷ்டம்தான்.

நான் நுழைகிற நேரம் சிங்கம்(லாரன்ஸ்) உலக்கையுடன்(சாய்குமார்)சீட்டு விளையாட ஆரம்பித்திருந்தார். சீட்டு விளையாட்டு என்றால் சீட்டின் எண்களுடன் விளையாடாமல் சீட்டுக்கட்டில் விளையாடுவது. முதலில் படத்துக்குத் தேர்ந்தெடுத்த வண்ணத்தை மனங்கொண்டு சிம்புதேவனை மெச்ச வேண்டும்.வேறு ஒரு நில அமைப்பிலும் பிரமிப்பிலும் நம்மை வைத்திருக்கும் வண்ணம் அது இருந்தது.பிறகு செட்டுகள்.என்றாலும் கூட செட்டுகளைப் பார்த்துவிட்டு இடைவேளை வரை படம் பார்த்ததில் நிறைய தச்சர்களின் உழைப்பு வீணாகி விட்டதோ என நினைத்தேன். ஆனால் டிரவுசர் இனிக் கிழியும் என இடைவேளை விட்டபின் சிம்புதேவன் ஈடுகட்டிவிட்டார்.

கலைப் படைப்பில் முழுக்கவும் ஒன்றித்து நாம் பிரக்ஞை இழந்துவிடக்கூடாது (இது பிரட்டோ பிரெக்டோ சொன்னது அல்லவா) என்பதற்கான நினைவூட்டல்கள் அடிக்கடி வந்துபோகின்றன. படத்தில் என்னை மிகவும் கவர்ந்தது 14 மொழி பேசும் டிரான்சுலேட்டர்.
விவிலிய எழுப்புதல் கூட்ட மொழிபெயர்ப்பின் விரைவை எட்டுகிறார். அதேபோல மூல மொழி பேசும் எம்.எஸ். பாஸ்கர்.(விகரம் படத்தின் அம்ஜத் மற்றும் ஜனகராஜை நினைவுகொள்க).

கைகளைப் பிசையாமல் நம்பியாரை நினைவுக்குக் கொண்டுவந்துவிட்டார் நாசர்.லாரன்ஸ் மட்டும் ரஜினியிலிருந்து வெளிவர கொஞ்சம் கிரமப்பட்டிருக்கிறார். தேடிப்போன புதையல் இடத்துக்கு ‘சுங்கச் சாவடி’ போட்டிருப்பதிலிருந்து படத்துக்கு ஒரு சமகாலத் தன்மை வந்துவிடுகிறது.கௌ பாய் தொப்பிக்கு ரொம்பப் பொருந்திய முகம் மௌலியினுடையது.

பாஸ் மார்க்,பனகல் பார்க் என பல வித ’ஓட்டு’கள் படத்திலுண்டு. படத்திற்கும் உண்டு.நாயகிகள் தேர்வு நல்ல தேர்வு.(சாப்பாடு நல்ல ஏற்பாடு என்று திருவிழா நாடகங்களில் பபூன்கள் சொல்லும் தொனியில் இதைப் படிக்கவேண்டும்.)பாட்டுகள் நன்றாகத்தான் இருந்திருக்கவேண்டும் கொட்டகை அமைப்பு காரணமாகவோ காதுக்கோளாறு காரணமாகவோ அதை நான் மனங்கொள்ள முடியவில்லை. வைரத்தை எடுத்து பொதுமக்களுக்குக் கொடுத்தாயிற்று என்கிற அளவில் தமிழில் கௌபாயை முதலும் முடிவுமாக்கிய சிம்புதேவனுக்கு நன்றி.(பயலுகளைப் படிக்க வைங்கடா- என்பது அவரது கடைசி வசனம்)

படத்தின் இறுதி வசனம் சிங்கத்தினுடையது அல்ல. பத்மப்பிரியாவினுடையது.எப்போதா வந்து இடறிவிட்டு கனவாய்ப் போகிற காதலி போன்ற தோற்றம் அவருக்கு. ஆனால் இந்தப் படத்தில் அவரது காதல் மட்டும்தான் ஈடேறுகிறது.

இந்தப் படத்தில் வேறொரு விசேஷம் இருக்கிறது. படத்தில் தலைகாட்டுகிற பெண்களில் கிட்டத்தட்ட முப்பத்து மூணு சதவீதம் பெண்களை சிங்கம் காதலிக்கிறது.சந்தேகம் இருக்கும் யாராகிலும் படம் பார்த்துவிட்டு அதில் காணக்கிடைக்கும் பெண் தலைகளை எண்ணிச்சொல்லுங்கள்.