இயலாமை

வெற்றிடமாக் காணும்
பெருவெளியில் நேசத்தை
(அழுக்குருண்டை போல
சுகமாய்த் திரளுவதுஅது)
மெல்லமனதில் திரட்ட
அது ஒரு கோள வடிவத்தினை
எடுத்து
கரகரவெனச் சுற்றி மேல்
கீழற்ற
-பிரக்ஞைக் குறிப்புகள்
வசத்திலில்லை-
விதமாகச் சுழன்று சுற்றி
மோதி நின்ற இடம் உன்
காற் பெரு விரலின் நகமாய்
இருந்தது.

உருவகித்த பொருளின்
பிரதிநிதி நீயே எனக் கற்பிதம்.
மோகமும் பேரமும் ஒருங்கே
பேசி
‘சீக்கிர’ங்களுக்கு மத்தியில்
இடம்பிடித்தபோது
நீட்டலளவையை ஊதிப்
பெரிதாக்கும் உள்ளுறை
உயிரிழந்திருந்தது.
தோற்று நடந்த அதிகாலை
வானின் கீழ்
விண்மீன்கள் மங்கிக்கொண்டிருந்தன.
நண்பகலில் தூக்கம் வந்தது-
கறைபட்ட வரைபடத்தின்
ஈரத்தின் மேலாக.